Sprakeloos (1)  De uroloog (14 maart 2022, pdf) gaat over wat je niet (meer) verwacht mee te (kunnen) maken in de gezondheidszorg. Het stuk heeft veel mooie reacties opgeleverd. Dank allen. Vriend en componist/violist plus enterprise architect Marcel Dohmen heeft het in een strijkkwartet omgezet, dat bij wijze van proef is uitgevoerd.

(2)  1e chemo en De steen (8 april) gaat over de 1e chemo, maar vooral over wat ik om me heen op de behandelzaal en in de samenwerking tussen verpleegkundigen zag. De korte versie pdf is gedeeld met de afdeling Oncologie. En door hen met herkenning en instemming begroet. De lange versie pdf bevat een interpretatie van Camus' verhaal La pierre qui pousse. Een niet levend object (steen) verenigt culturen en mensen (vuur). Een eeuwig thema.

(3)  Rondom de 2e chemo (30 april, pdf) gaat over de 2e chemo, maar nu met nieuwe observaties. Want elke dag is het werk én de samenwerking op de chemo behandelkamer anders. 

(4)  Bevrijding van Intieme vreemden (5 mei, pdf) loopt vooruit op de 3e chemo over twee weken. Deze gaat over de Bevrijding en over de bevrijding na een zware dag waarin de chemo en de kankercellen met elkaar in hevig gevecht waren en ik alleen maar energie (in)leverde. Met een wonderbaarlijke wederopstanding de dag erna. Met energie om in te gaan op Intieme vreemden van Paul Verhaeghe, op overeenkomsten, op punten van onderzoek. Op 6 mei heeft dat een mooi gesprek met twee vrienden opgeleverd, uitkijkend over de Rijn bij de Wageningse Berg. 

(5)  De verborgen stad (12 mei, pdf) gaat over de jaarlijkse foto die gemaakt wordt van de mensen die het jaar ervoor kanker kregen. De mensen die er inmiddels niet meer zijn worden herinnerd door lege plaatsen. Technisch vernuftig kan elk gezicht op de foto, elke lege plaats zijn of haar verhaal vertellen. De jongeren staan vooraan, de ouderen achteraan, mannen, vrouwen, non binairen verdeeld. Hoe brengen ze hun kankercellen die de onderbouw en het huis hebben overgenomen en hun bovenbouw, hun ziel, hun innerlijke stem, weer tot één nieuw gedeeld thuis? Gaat de opperbevelhebber van de bovenbouw terug naar de Ouden om zijn of haar strategische kwaliteiten verder te ontwikkelen? Geestelijk voedsel helpt om je op de best mogelijke manier te oriënteren op de veranderde levenswandel, op de tijd en op het vinden van een duurzame oplossing. De therapieën en de wijsheden van de Ouden leggen pontons naast de opgehaalde brug over de slotgracht. Tijd is de ruimte van je innerlijk (waarvoor je kleren uitzoekt zodat het een ‘uiterlijk’ is), het lichaam neemt slechts uitwendige ruimte in.

(6)  Ophaalbrug omlaag (& over zelfsturing en dataïsme) (21 mei, pdf). De vervolgstrategie van de geest is proberen samen met de gezonde cellen en de huurlingen de kankercellen tot een convenant te verleiden. Zij hebben weliswaar nu nog de toegang tot de poort achter de ophaalbrug, de technische installaties in en buiten het slot, de grote keuken en de voorraden in handen. Maar door de succesvolle therapieën zullen ze zich als gasten moeten gaan gedragen. Het feit dat we voortaan met ze zullen moeten samenleven geeft hen macht. Maar minder dan voor de therapie begon. Eigen geschiedenis en 'bocht in de tijd' komen hier bij elkaar. In de redenering is plaats voor een kritische beschouwing over Wij, nihilisten (Schnitzler) en twee elkaar aanvullende verklaringskaders uit de systeembiologie (en andere wetenschappen). Beginnen we in een 'nieuwe denkstijl' over een aantal verschillende disciplines heen complexe systemen beter te begrijpen? Is daar nihilisme op een hoger niveau van complexiteit bij nodig?

(7)  Over vriendschap & de dood (26 mei, pdf ) schrijf ik over mijn jarenlang durende vriendschap met twee mannen die net als ik te maken hebben met een onzekerheid brengende ziekte en zekere dood (op termijn). Inspiratiebron is Montaigne maar ook recentere bronnen komen aan bod.

(8)  Klein Bayreuth in Kerkwijk (26 mei, pdf) gaat over die Walküre van Wagner, over muziek bij ons thuis en over wat ik leer als Marcel uitlegt wat ik daar hoor. Begrijp ik daarna beter Nietzsche en Adorno over 'het geval Wagner'? Is C(h)oers een actuele gedaante van geïntegreerde kunst?

(9)  Immuum celebraar met emiraat (28 mei; 6 juni 2023 pdf) gaat over komische en andere kenmerken van versprekingen, van het vlak langs elkaar heen praten in het dagelijks taalgebruik. Die kun je als verstoringen zien maar ook als veelzeggende uitdrukkingen in de onderlinge communicatie. Kunnen de verkeerde woorden op de goede plaats staan? Wat zegt dat over de dagelijkse laag (oppervlaktelaag) en de dieptestructuur van taal (metaforisch, mythisch)? Welke mogelijkheden biedt die taalopvatting? Wat betekent dat voor de communicatie en voor de gecommuniceerde betekenissen?

(10)  Lijfloflied (6 juni, pdf) Ze is in de verborgen stad geweest voor de jaarlijkse foto, ze is een bekend ontwerper en ze wil een eigen project af maken. We praten over hoe we ermee omgaan in die stad te zijn geweest en ontdekken de verschillen. In het centrum van ieders verhaal klinkt een eigen loflied op het lijf. Op bewegen.

(11) 'Hier lig ik dan in het fietsenhok' (3 juni, pdf) Ook dit keer gaan de verhalen aan de burentafel onder het samen eten alle kanten op. We beginnen bij muziek en toneelspelen, gaan via een door samenspel tussen technologie en lichaam en tussen vader en zoon tevoorschijn komende oplossing voor dyslexie door tot en met het vermogen om te improviseren tijdens begrafenissen. We hebben elkaar weer beter leren kennen en waarderen. 

(12)  Om (het leven) draaiende eeuwige liefde (7 juni) De enige Sprakeloos die niet openbaar wordt gemaakt. Over een man die drie versies van zichzelf als man leert kennen. Door drie vrouwen. Daardoor werd wie hij moest worden en bij terugkomst (als vrouw) verder wil zijn. Weer met hun samen. Met nog genoeg verbeteringsmogelijkheden. Vooral naar de anderen als ander. Zie ook (17) De vierde vrouw (pdf)

(13)  De lariks en de ossentong (2 juli, pdf) Over de lariks en de ossentong met de wonderbaarlijke kleur blauw eronder, valt vanuit verschillende perspectieven iets te vertellen. Deze lariks laat zien hoe je deels al afgestorven kunt zijn en toch met wat je nog bent, vruchtbaar voor andere levende wezens. Zoals vogels en insecten, het uitstoelende bed van ossentong, de kat, het jongetje dat zijn krachten met de takken meet, buurmeisjes die in hun spel een prinses onder blauwe bloemetjes bedelven. Om te begrijpen hoe dat ‘werkt’ leg ik het vorm/materie principe (hylemorfe) van levende systemen uit (Aristoteles) en ga nog in op taal en betekenis van 'boom' woorden. Met bijlage

(14) Functioneel toveren (2 juli, 14-1 en 14-2 pdf ; 14-1 bespreek ik liever eerst nog met wat mensen). De man voorin de zaal, stralend, energiek en vol Eros, weet wat hij doet op dit moment. Onderwerp, taal, houding, relatie met het publiek: meesterlijk. Hij bracht ooit Socrates op de markt. Filosofen moet het niet om de knikkers maar om het spel te doen zijn. Inmiddels Hoog spel. Een boek met heel veel praktijkwijzers dat vandaag in een bijeenkomst op het ISVW verscheen. Samen met Shirine schreef ik er een praktijkwijzer Niet-weten voor. De man voorin de zaal is er een van de redacteuren van. Is praktische filosofie in Nederland 25 jaar later zijn evenbeeld? Is een combinatie van praktische filosofie met interventiekunde mogelijk? Met een 'goed' doel?

(15)  La Pernice (4 juli, pdf) Na de 4e chemo op 7 juni vertrekken we direct vanaf de parkeerplaats van het ziekenhuis naar Italië. Voor een te vaak uitgestelde vakantie met oude vrienden. De ene man heeft kanker, de andere man heeft dokter Alzheimer op bezoek. Meteen vertrekken is risicovol, uitstellen is onverstandig. Een mooie reis in ruimte en vriendschap, in verbondenheid, met een verleden, nog steeds dynamisch nu.

(16)  Het hekje tussen leven en dood (4 juli, pdf ) Onder de 300 jaar oude boom in Italië beleef ik op de vroege ochtend een moment van stilte in het oog van de orkaan. Woord en natuur verwisselden van plaats en ik deed niks. Hield op te bestaan. Ik was niets in het Niets. En ontdekte in dit Niets, dat ik van de hemel naar de aarde haalde en als equivalent zie van God, dat er een hekje, een poortje zit tussen leven en dood. In het leven zoals dat is zie je dat poortje niet, als je ziek bent kijk je van twee kanten en zie je het wel. 

(17)  De vierde vrouw (9 juli, pdf) ‘Maar ik leerde ook nog een vierde man in mezelf kennen dankzij de vierde vrouw’. Na Sprakeloos (12) en doorpratend met vriendinnen over ziek zijn en vooral over (hun) leven, breekt het besef door over 'de vierde vrouw'. Die is er ook altijd. Iemand die bijzonder is voor mij en die ik het gevoel terug geef bijzonder (voor mij) te zijn. De kiem van die mogelijkheid tot vriendschappen met vrouwen: moeder en mijn bewondering voor haar. Dit verhaal is het halve verhaal, woorden ‘ontleend’ aan de relaties met ieder van hen. Onmisbare invulling van mijn relaties met 'de andere helft van de wereld'.

(18)  Opgraving van uitgangspunten (17 juli, pdf) De laatste chemo is een goed moment om Sprakeloos met een laatste aflevering af te sluiten. Die gaat over het leven leiden. Door oriëntering, door ervaringen, door denken, spreken, handelen in allerlei praktijken. Met reflectie. In deze aflevering worden de uitgangspunten opgegraven uit de immateriële onderste laag. Je moet tegen die onderste laag en de uitgangspunten ja kunnen zeggen en die willen delen met anderen. Want alleen heb je er niks aan. Alleen met anderen gedeelde schijn en werkelijkheid 'werkt'.