Mijn vrouw schrijft een literaire biografie over haar 'Franse' tante, Piet Bolscher. 

Een opmerkelijke vrouw, vanaf meisje al een groot voorbeeld voor mijn vrouw over hoe een vrouw kan leven. Met liefde en passie, met een vak en in onafhankelijkheid, van werk, inkomen en liefde te delen met iedereen. Als basis van alle mogelijke verbetering en van langslopende relaties, van intiem tot zielsverbondenheid en échte verbindingen. Dat gaat niet zonder pijn. Dichtbij en veraf, niet zonder verlies die je niet hoopt te zullen meemaken maar toch als je lot in je leven terecht komen. Net als in het leven van haar tante.

Goed, ik zal als voorbereiding van het werk van mijn vrouw aan dat boek het verhaal vertellen van de historische context. Van Frankrijk voor en na de Tweede Wereldoorlog. Van de daarin aanwezige geesten of mentaliteiten, van de protagonisten van die mentaliteiten. Een daarvan, die ook tamelijk veel invloed heeft gehad was het kunstzinnige milieu waarin haar tante, door haar huwelijk met Philippe, de enige zoon van Dominiqie Aury, terecht kwam.

In feite voerden die drie jarenlang een 'ménage á trois' in hun verschillende huizen in Parijs en á la campagne. Waarvan 13 Rue du Cheval Blanc in Launoy op een kilometer of zestig van Parijs, er één was. Die door mijn vrouw en haar familie ook vaker bezocht en vakantie bewoond is. Waar de draadjes bij elkaar komen, de verhalen zijn uitgewisseld, men gewoon een familie was met verschillende 'roots' in Nederland en Frankrijk. Maar met de hele wereld aan hun voeten. Want Dominque Aury had ooit de Histoire d'O geschreven. Als boek in bijna alle talen vertaald (ze zijn er nog allemaal, je hebt geen idee hoeveel rare talen er zijn). En vele malen, ook bedenkelijk pornografisch, verfilmd. Een onvervalste jarenlange 'cash cow' waaruit vele andere goede culturele initiatieven gefinancierd zijn. Zoals de productie van films door de zoon (o.a. Z van Costa Gavras over het Griekse generaalsbewind en het verzet). De 'ménage' beschikte over een netwerk met vele vooraanstaande intellectuelen en kunstenaars dat ook voor tante Piet, dankzij haar superieure kwaliteiten als costumière voor historische Franse films en voor internationale dansgezelschappen, van grote waarde was en haar over de hele wereld bracht.

Alle documenten staan hier beneden in de garage. Alle correspondentie en alle verzamelde 'werken', alle foto's en memorabilia. De eerbewijzen en verkoopcijfers. We beginnen met een tijdslijn waarop we de belangrijkste gebeurtenissen in het leven van tante Piet gaan inbouwen in de gebeurtenissen in haar directe omgeving (de 'ménage à trois'). En dan steeds verder uitzoomend naar de verschillende omgevingen in de tijd, voornamelijk voor en na de Tweede Wereldoorlog. Naar de harde data en de zachte informatiebronnen, zoals blijkend uit privé documenten. Met cultureel gezien een vooraanstaande plaats voor Dominique Aury als prominente redacteur van Gallimard en als uitgeefster en vertaler van vele Engelstalige literatuur en poëzie. Dominique die de naast haar in een kantoor zittende mederedacteur bij Gallimard en vriend Albert Camus, over Histoire d'O hoorde zeggen: 'dat kan nooit door een vrouw geschreven zijn'. Maar zelfs Camus wist niet alles. Al geloof ik dat soms wel, stilletjes. Doe ik al heel lang. Dus daar doe ik dit onderzoek ook wel een beetje voor.